Zespół cieśni nadgarstka to częste schorzenie, które dotyka dłoni i nadgarstków. Jest on spowodowany uciskiem nerwu pośrodkowego, który biegnie przez tunel nadgarstka. Objawy zespołu cieśni nadgarstka obejmują drętwienie, mrowienie i ból w dłoni i palcach. Hydrodekompresja jest innowacyjną i miniinwazyjną metodą leczenia zmian początkowych związanych z ZCN. W tym artykule Czym jest zespół cieśni nadgarstka?Chociaż pierwsze opisy objawów chorobowych spotyka się w literaturze medycznej na początku ubiegłego stulecia to po raz pierwszy termin “carpal tunnel syndrome” był użyty w 1939 roku. Opis tej patologii podał dr George S. Phalen ze znanego szpitala Cleveland Clinic na podstawie obserwacji licznej grupy pacjentów w latach 50 i 60-tych. Od lat 90-tych zespół ten jest coraz bardziej znany w społeczeństwie głównie z powodu coraz większej liczby osób wykonujących pracę z narażeniem nadgarstka. Statystycznie zespół cieśni kanału nadgarstka jest jedną z najczęściej spotykanych tzw. neuropatii obwodowych. Zachorowalność szacuje się na ok. 100 przypadków na 100 000 mieszkańców. Dotyka głównie kobiet po 50. roku życia wykonujących prace biurowe lub odnosi się do ręki dominującej, choć w 60% ma przebieg obustronny. Neuropatia ta jest spowodowana zwiększonym ciśnieniem w kanale nadgarstka wynoszącym ponad 30 mm Hg (milimetrów słupa rtęci). Wraz ze wzrostem ciśnienia dochodzi do zmniejszenia przepływu krwi w naczyniach włosowatych nerwu pośrodkowego. Skutkiem tego może być zaburzenie jego prawidłowego odżywienia, wystąpienie dolegliwości bólowych lub parestezji czyli zaburzeń czucia. W pierwszym etapie, gdy objawy nie są stałe i zbyt uciążliwe, pacjenci nie zgłaszają się do specjalisty w celu dokładniejszej diagnozy. Przy dłuższym, przetrwałym, utrzymującym się zwiększonym ciśnieniu w obrębie kanału nadgarstka dochodzi do zmian morfologicznych w strukturze nerwu, a dokładniej jego demielinizacji lub zwyrodnienia aksonalnego czyli dotyczącego uszkodzenia zakończenia nerwowego. Gdy ciśnienie przekroczy 30 mm Hg u pacjentów pojawiają się łagodne objawy. Po przekroczeniu wartości ciśnienia 40–50 mm Hg w kanale nadgarstka dolegliwości stają się bardzo dokuczliwe i są oceniane przez pacjentów jako mocne lub umówić się na konsultację w sprawie cieśni nadgarstka?Zadzwoń do nas lub wypełnij formularz, skontaktujemy się z Tobą!Zespół cieśni nadgarstka jest jedną z klasycznych jednostek chorobowych określanych jako konflikt nerwu z otaczającymi go strukturami anatomicznymi. Nerwem uszkodzonym z powodu konfliktu z własnym otoczeniem jest nerw pośrodkowy (nervus medianus) na poziomie nadgarstka, a zjawisko zmniejszenia wolnego miejsca dla tego nerwu nazywa się ciasnotą kanału nadgarstka. Nerw pośrodkowy na poziomie nadgarstka odpowiada za czucie, potliwość, grę naczyniową (możliwość adaptacji do zimna) kciuka oraz palców wskazującego i zespołu cieśni nadgarstkaPrzyczyny zespołu cieśni nadgarstka upatruje się najczęściej w mechanicznym przeciążeniu tej okolicy. Ścięgna, które przebiegają w bezpośrednim sąsiedztwie nerwu pośrodkowego mogą ulec obrzękowi. Obrzęk zaś powoduje, że zmniejsza się ilość miejsca dla nerwu, co powoduje jego niedokrwienie i określone dolegliwości. Niebagatelne znaczenie ma pozycja nadgarstka w czasie pracy. Stąd też w procesie leczenia należy uwzględnić zmianę nawyków i poprawę ergonomii pracy. Na wywołanie objawów mogą mieć również wpływ inne przyczyny, takie jak np. zwichnięcia w obrębie nadgarstka, zmiany zwyrodnieniowe, niewłaściwie wygojone złamania a nawet zaburzenia cieśni, zespół kanału nadgarstka, zespół cieśni kanału nadgarstka (ZCKN). Są to określenia tej samej przypadłości – najczęściej występującej dolegliwości uciskowej (kompresyjnej) kończyny górnej. Przyczyną jest ucisk nerwu pośrodkowego na poziomie nadgarstka. Powoduje nasilające się dolegliwości bólowe palców, kciuka, dłoniowej oraz grzbietowej części ręki. Często też mrowienie i drętwienie. Dolegliwości potrafią chorego budzić w nocy. Z czasem może dojść do upośledzenia siły ręki. Chorzy niezamierzenie upuszczają przedmioty, pojawiają się też trudności w wykonywaniu drobnych czynności manualnychUwarunkowania anatomiczne i biomechaniczne – czyli dlaczego nadgarstek chorujeZespół cieśni nadgarstka jest najczęstszą neuropatią uciskową kończyny górnej (CTS – ang. carpal tunnel syndrom). Kanał nadgarstka to wąska przestrzeń zawarta pomiędzy kośćmi nadgarstka a więzadłem poprzecznym dłoniowym zwanym inaczej troczkiem zginaczy. Wewnątrz kanału nadgarstka leżą ścięgna mięśni zginaczy powierzchownych i głębokich wszystkich palców, ścięgno mięśnia zginacza długiego kciuka oraz nerw pośrodkowy. Wszelkie niekorzystne sytuacje związane ze wzrostem ciasnoty w kanale nadgarstka prowadzą do ucisku i niedokrwienia nerwu pośrodkowego. W konsekwencji prowadzi do uszkodzenia nerwu i zaniku unerwianych przez niego cieśni nadgarstka występuje nieco częściej u kobiet niż u mężczyzn i niestety zdarza się w coraz młodszych grupach wiekowych. Związane jest to z rozwojem cywilizacji i nagminnym wykorzystywaniem do pracy i nie tylko wszelkiego rodzaju urządzeń multimedialnych jak: komputery, tablety, objawów choroby jest najczęściej obrzęk zapalny nerwu lub tkanek otaczających oraz zwyrodnieniowe lub pourazowe zmniejszenie ograniczonej przestrzeni kanału nadgarstka. Początkowy ucisk na włókna nerwu pośrodkowego doprowadza do zaburzenia ich odżywiania, co wywołuje wtórny obrzęk i nasila dolegliwości. Do objawów klinicznych zespołu należy: mrowienie w nadgarstku i w okolicy kciuka, palca wskazującego i środkowego oraz połowy palca serdecznego; zanik mięśni kłębu. Objawy wynikają z bezpośredniej kompresji nerwu pośrodkowego w obrębie kanału nadgarstka. Najczęstszymi przyczynami ucisku nerwu, odpowiedzialnymi za występowanie tego zespołu, są przerastanie troczka ścięgien mięśni zginaczy nadgarstka, zmiany zwyrodnieniowo-wytwórcze kości nadgarstka oraz obrzęk pochewek ścięgien znajdujących się w kanale nadgarstka. W niektórych przypadkach kompresja włókien nerwowych, tworzących nerw pośrodkowy powyżej nadgarstka może imitować ZCKN. W praktyce spotyka się to najczęściej u pacjentów z radikulopatiami korzeni szyjnych, uszkodzeniami splotu barkowego oraz np. w przebiegu cukrzycy lub mocznicy. Nerw pośrodkowy utworzony jest z korzeni od C5 do Th1. W swoim przebiegu na przedramieniu może wymieniać się przez anastomozy włóknami nerwowymi z nerwem łokciowym. Zmienia to obraz kliniczny ZCKN. Najczęściej spotykana jest anastomoza Martina-Grubera, stwierdzana u 17% osób spośród ogólnej populacji. W klasycznym zespole ból i zaburzenia czucia obejmują część promieniową dłoni. Ból najczęściej promieniuje do palca drugiego i kłębu kciuka. Nie stwierdza się zaburzeń czucia powierzchownego na grzbietowej powierzchni dłoni i palców I, II, III (poza 1/3 dalszą częścią palców). Najczęściej niedowładem są objęte mięśnie odwodziciel krótki kciuka i przeciwstawiacz kciuka. W długo trwających ZCKN pojawiają się zaniki w obrębie łokciowej części kłębu “double crush”Włókno nerwowe pierwotnie uszkodzone w obrębie korzenia nerwowego jest bardziej wrażliwe na wtórne uszkodzenia w odcinku dalszym .W literaturze pierwsze opisy zespołu double crush dotyczyły pacjentów z objawami cieśni, u których nie znaleziono miejscowych przyczyn kompresji nerwu pośrodkowego, stwierdzano natomiast radikulopatię korzenia C6 i C7 .Włókna nerwowe tworzące nerw pośrodkowy mogą być także uszkodzone w obrębie splotu barkowego. W zespołach górnego otworu klatki piersiowej (tzn. w zespole mięśni pochyłych, zespole żebrowo-obojczykowym i zespole ścięgna mięśnia piersiowego mniejszego) stwierdza się częściej objawy uwięźnięcia nerwu pośrodkowego o charakterze zespołu cieśni. Mechanizm bezpośredni dysfunkcji włókna nerwowego nie jest poznany ostatecznie. Jedna z teorii doszukuje się przyczyn zjawiska w zaburzeniach metabolizmu neuronu wywołanych zaburzonym transportem wewnątrz przypadków ma charakter idiopatyczny. Rzadko wiąże się ten zespół z przebytym urazem, ciążą, szpiczakiem mnogim, amyloidozą, RZS, akromegalią, mukopolisacharydozą czy nadczynnością tarczycy. Czynnik genetyczny jak się wydaje ma podstawowe znaczenie w predyspozycji do pojawienia się zespołu cieśni jako powikłanie urazu spotyka się u chorych ze złamaniem kości szczególnie złamaniem Colles’a. Również pewne znaczenie może mieć przebyte złamanie w obrębie samego nadgarstka, przebiegające z przemieszczeniem kości. Przebyte krwawienie okołostawowe np. w hemofilii. Jako odległe zejście nieprawidłowego gojenia po różnych złamaniach w tej czynniki o charakterze internistycznym to zmiany reumatoidalne powodujące zawężenie światła kanału nadgarstka (analogicznie jak stenoza w obrębie kanału kręgowego), reakcje obrzękowe tenosynowium w przebiegu hipethyreoizmu, hiperostoza kości w sąsiedztwie kanału nadgarstka w przebiegu akromegalii. Otyłość również zwiększa ryzyko wystąpienia zespołu cieśni i tak przy BMI >29 jest ono większe 2,5 razy w porównaniu do grupy kontrolnej z BMI < przyczyna są guzy w bezpośrednim sąsiedztwie nerwu pośrodkowego lub wchodzące inną droga do światła kanału nadgarstka: najczęściej tzw. ganglion lub tłuszczak i zazwyczaj poniżej 1% wszystkich operowanych cieśni nadgarstka PRZYCZYNYIstnieje wiele przyczyn zespołu cieśni kanału nadgarstka. Umownie można je podzielić na :anatomiczne (wady kostno-rozwojowe nadgarstka, gangliony, tłuszczaki, wrodzone zawężenia kanału nadgarstka)przyczyny chorobowe ogólnoustrojowe (stany zapalne w przebiegu chorób reumatologicznych – SLE, RZS, neuropatie w przebiegu cukrzycy, alkoholizmu, akromegalii, boreliozy, stany nadmiernej ciasnoty wewnątrzkanałowej w przebiegu chorób tarczycy, otyłości, amyloidozy, hemofilii)nabyte – to powtarzalne wielokrotnie ruchy dłonią prowadzące do napięcia jej mięśni (praca przy komputerze, ćwiczenia fizyczne obciążające nadgarstki, praca przy urządzeniach generujących wibracje)urazy i zabiegi operacyjne w zakresie struktur nadgarstkaprzyczyny fizjologiczne (ciąża i połóg).Diagnozowanie zespołu cieśni nadgarstkaBadanie fizykalne poza wywiadem i ewentualnie innymi informacjami uzupełniającymi są podstawą do rozpoznania zespołu cieśni i ewentualnej dalszej decyzji o potencjalnie skutecznym rodzaju leczenia. Nadal referencyjnym badaniem jest test neurofizjologiczny EMG, który w połączeniu z oceną kliniczną i badaniem neurologicznym jest podstawą do rozpoznania tej jednostki chorobowej. Pewne trudności stwierdza się przy prawidłowym EMG i nieprawidłowym badaniu klinicznym co świadczy o względnej niewydolności kanału nadgarstka. Również przewaga objawów bólowych ma znaczenie kliniczne w kierunku rozpoznania jest podstawowym badaniem neurofizjologicznym w rozpoznaniu choroby. Badanie wykonuje się aparatem, który zbiera i analizuje informacje o prędkości przewodzenia w nerwach zmienionych chorobowo w porównaniu do nerwów zdrowych (np. porównanie przewodzenia w tych samych nerwach po stronie zdrowej i chorej)W praktyce diagnostycznej stosuje sie również testy wzmacniające obraz nieprawidłowej funkcji nerwu np. Combined Sensory Index (znany też jako indeks Robinsona).Chcesz umówić się na konsultację w sprawie cieśni nadgarstka?Zadzwoń do nas lub wypełnij formularz, skontaktujemy się z Tobą!Badania obrazowe czyli USG nadgarstka i Rezonans Magnetyczny w literaturze określane są jako niepewne, aczkolwiek jak się wydaje jest to kwestia rozdzielczości uzyskiwanego obrazu i doświadczenia osoby prowokacyjne dla potwierdzenia zespołu cieśni kanału nadgarstka:Test Phalena – podczas testowania badający zaleca pacjentowi zajęcie wygodnej, siedzącej pozycji. Kończyny górne zgięte w stawach łokciowych oparte na stole. Ręce pacjenta ułożone w taki sposób, aby zwisały za stołem, z pełnym zgięciem dłoniowym w stawach promieniowo-nadgarstkowych utrzymanym przez 60 sekund. Jeżeli w tym czasie wystąpiły parestezje w zakresie unerwienia nerwu pośrodkowego, wynik testu uznawany jest za dodatni [12]. Odwrócny test Phalena – poleca się pacjentowi wykonać maksymalne zgięcie dłoniowe w stawach promieniowo-nadgarstkowych w obu kończynach i utrzymać je przez 60 sekund. Wystąpienie parestezji w obrębie unerwienia nerwu pośrodkowego świadczy o dodatnim wyniku testu i potwierdza zespół cieśni kanału nadgarstka [13].Test Tinela – badający wykonuje opukiwanie na wysokości fałdu zgięciowego nadgarstka, przy ustabilizowanej pozycji pacjenta. Ręka zgięta grzbietowo, rozluźniona, podparta na stole [14].Test Durkana – badający wywiera ucisk dwoma kciukami nad kanałem nadgarstka przez 30 sekund. Test uznaje się za dodatni w przypadku wystąpienia parestezji po tym czasie. Kończyna górna w stawie promieniowo-nadgarstkowym badanego była ułożona w neutralnej pozycji [15].Test Ochsnera – badający poleca pacjentowi, aby złożył obie ręce jak do modlitwy, zaplatając palce. W przypadku znacznego uszkodzenia lub niedowładu mięśnia zginacza głębokiego palców, pacjent nie będzie mógł zgiąć palców II i III w dłoni z dysfunkcją [14].OCENA SIŁY MIĘŚNIOWEJDo oceny siły mięśniowej służy sześciostopniowa skala Lovetta. Odwodziciel krótki kciuka (abductor pollicis brevis – APB). Pacjent zajmuje wygodną pozycję siedzącą, dłoń oparta na stole. Kończyna górna pacjenta znajduje się w supinacji, ustabilizowana ręką badającego. Badający poleca wykonanie ruchu odwodzenia kciuka tak, aby paznokieć kciuka był w ciągu całego ruchu skierowany ku górze. Ruch ten odbywa się prostopadle do ręki badanego. Badający przykłada opór skierowany ku dołowi na paliczku dalszym kciuka. Przeciwstawiacz kciuka (opponens pollicis – OP). Pacjent zajmuje wygodną pozycję siedząco, dłoń oparta na stole. Kończyna górna pacjenta znajduje się w supinacji, ustabilizowana ręką badającego. Badający poleca wykonanie ruchu przeciwstawiania kciuka tak, aby jego opuszka dotknęła dłoniowej powierzchni bliższego paliczka palca małego. W trakcie ostatniej fazy ruchu paznokieć kciuka powinien być skierowany ku górze. Opór przeciwko ruchowi przyłożony jest na paliczku dalszym CZUCIA POWIERZCHNIOWEGOCzucie dotyku – przeprowadzane jest za pomocą patyczka z nawiniętą watą lub palcem. Badanie przeprowadza się symetrycznie na obu kończynach w celu wykrycia zaburzeń bólu – badanie wykonywane za pomocą igły w obszarze unerwienia przez nerw pośrodkowy. Dla różnicowania czucia bólu i dotyku badający poleca pacjentowi zamknąć oczy, po czym sam dotyka go naprzemiennie igłą lub palcem w okolicy nadgarstka. Chory proszony jest o określenie i zdefiniowanie, czy dotyk był wykonany za pomocą igły, czy też palca lekarza lub temperatur – do badania wykorzystywane są dwie próbówki. Do jednej nalana jest zimna woda, a do drugiej ciepła. Chory proszony jest o określenie, w której próbówce znajduje się ciepła, a w której zimna woda [14].Czucie wibracji – do badania wykorzystuje się kamerton. Najczęściej stosowane są standardowe z częstotliwości drgań 256 Hz. W celu zbadania czucia wibracji w zespole cieśni kanału nadgarstka kamerton należy przyłożyć do stawu międzypaliczkowego dalszego palca wskazującego badanego i porównać z odczuciami towarzyszącymi pr…Jakie są typowe i nietypowe objawy cieśni nadgarstkaDo charakterystycznych objawów CTS (zespół cieśni nadgarstka) można zaliczyć przede wszystkim uporczywe zaburzenia wrażeń czuciowo-ruchowych dłoni w zakresie unerwienia nerwu pośrodkowego, czyli: bóle dłoni szczególnie nasilające się w nocydrętwienia i mrowienia palcówskurcze mięśni dłonizaburzenia czucia w dłoniachosłabienie siły dłoniobrzęk palców dłoni szczególnie porannybolesna przeczulicę dłoniwypadanie przedmiotówzanik mięśni kłębu leczenie – hydrodekompresjaWyniki leczenia hydrodekompresjąDlaczego hydrodekompresja a nie operacja?Komu rekomendowany jest zabieg hydrodekompresjiSpecjalista wykonujący zabiegRekomendacje naszych PacjentówZdjęcia i filmy: konsultacja, diagnozowanie usg, umówić się na konsultację w sprawie cieśni nadgarstka?Zadzwoń do nas lub wypełnij formularz, skontaktujemy się z Tobą!Zespół cieśni nadgarstkaPrzyczynyPrzyczyny zespołu cieśni nadgarstka upatruje się najczęściej w mechanicznym przeciążeniu tej okolicy. Ścięgna, które przebiegają w bezpośrednim sąsiedztwie nerwu pośrodkowego mogą ulec obrzękowi. Obrzęk zaś powoduje, że zmniejsza się ilość miejsca dla nerwu, co powoduje jego niedokrwienie i określone dolegliwości. Niebagatelne znaczenie ma pozycja nadgarstka w czasie pracy. Stąd też w procesie leczenia należy uwzględnić zmianę nawyków i poprawę ergonomii pracy. Na wywołanie objawów mogą mieć również wpływ inne przyczyny, takie jak np. zwichnięcia w obrębie nadgarstka, zmiany zwyrodnieniowe, niewłaściwie wygojone złamania a nawet zaburzenia hormonalne. Warto zauważyć, że ta dolegliwość dotyka trzy razy częściej kobiety niż kciuka, palca wskazującego, palca środkowegomrowienie i drętwienie kciuka, palca wskazującego, palca środkowego ból / mrowienie / drętwienie występujące tylko w nocy lub rano lub podczas wykonywania pracy manualnejzaburzenie czucia w palcachosłabienie sprawności manualnejosłabienie / zanik mięśni w obrębie dłoniból promieniujący do przedramienia i ramieniaDiagnozaRozpoznanie stawiane jest na podstawie wywiadu i badania klinicznego. Badaniem uzupełniającym jest ultrasonografia (USG), na którym widoczny jest zarówno obrzęk nerwu pośrodkowego jak i okolicznych tkanek. Czasami wykorzystuje się elektromiografię (EMG) w celu oceny przewodnictwa nerwowego jednak badanie to obarczone jest dużym ryzykiem błędu – wynik może być negatywny pomimo występowania typowych, nawracających objawów cieśni. LeczenieW leczeniu zachowawczym stosujemy mało inwazyjny zabieg hydrodekompresji. Polega ona na ostrzyknięciu bezpośredniej okolicy nerwu mieszanką leków w celu zmniejszenia stanu zapalnego i mechanicznego odbarczenia nerwu. Najczęściej kilka minut po zabiegu Pacjent odczuwa poprawę: polepsza się czucie, zmniejsza ból. Polepsza się przesuwalność tkanki nerwowej, co stwarza warunki do fizjoterapii metodą neuromobilizacji – specjalne ćwiczenia powodują, że nerw odzyskuje swoją elastyczność i przesuwalność względem otaczających go ścięgien. Po zabiegu Pacjent nie potrzebuje unieruchomienia i szybko może wrócić do codziennych czynności. Leczenie operacyjne przeznaczone jest dla osób, u których nie stwierdza się poprawy po leczeniu zachowawczym lub zgłaszają się w zaawansowanym stadium choroby. Polega ono na przecięciu struktur więzadłowych uciskających nerw pośrodkowy na poziomie nadgarstka. Specjaliścilekarz Grzegorz Torbalekarz Mateusz Przybycieńfizjoterapeuta Michał Rysiawa Zespół cieśni nadgarstka to nic innego jak ucisk nerwu w nadgarstku przez zmiany w tym stawie. Leczenie przy pomocy hydrodekompresji to wstrzyknięcie odpowiedniej ilości płynu w miejscu chorego nerwu. To powoduje rozepchnięcie tej przestrzeni i uwolnienie nerwu z ucisku. Hydrodekompresja to po prostu duży zastrzyk.

Artykuł autorstwa eksperta medycznego: doktor Clyde E. Morgan, DC, ekspert ds. układu mięśniowo-szkieletowego Pacjenci, którzy wykonują swoje badania uznają, że muszą wypróbować inne alternatywy przed uciec się do zabiegu chirurgicznego w leczeniu zespołu cieśni nadgarstka. To dlatego, że badania pacjentów pokazują 50% do 60% wskaźnik sukcesu i nawet kiedy operacja uwolnienia cieśni nadgarstka jest uważana za udaną, nadal jest prawdopodobne, że powróci dla 85% ludzi w ciągu siedmiu lat. Tak więc, poddanie się operacji nie jest najlepszym rozwiązaniem. Powinna być rozważana jako ostateczność po zastosowaniu innych klinicznie udokumentowanych schematów leczenia. Więc, jakie są klinicznie udokumentowane alternatywy dla operacji? Pierwszą alternatywą leczenia cieśni nadgarstka, którą powinieneś rozważyć jest Terapia Rozwiązująca Cieśń Nadgarstka. Została ona opracowana przez lekarzy pracujących z pacjentami i ma 97% wskaźnik sukcesu. Pacjenci twierdzą, że jest to najlepsza terapia medyczna, jakiej kiedykolwiek próbowali. Jest to naturalna terapia rozciągająca stosowana w nocy podczas snu przy użyciu unikalnego systemu tapingowego. Delikatne, ale konsekwentne rozciąganie stosowane przez 8 godzin podczas snu, przywraca elastyczność tkance miękkiej wokół kanału nadgarstka, przywraca krążenie krwi do uszkodzonej tkanki i rozprasza płyn limfatyczny. W ten sposób ciśnienie jest zmniejszone z nerwu pośrodkowego w ciągu sześciu tygodni protokołu opracowanego przez lekarzy. Gdy ciśnienie zniknie, zespół i objawy ustępują na 2 do 7 lat. Nie ma żadnych zagrożeń, żadnych przestojów i żadnych komplikacji. Neurolodzy (specjaliści od nerwów) twierdzą, że “Carpal Solution stanowi najlepszą pierwszą linię obrony przed zespołem cieśni nadgarstka”. Większość pacjentów mówi po prostu, że jest to ich “Lekarstwo na cieśń nadgarstka”! Na tej stronie internetowej możesz dowiedzieć się wszystkiego o terapii Carpal Solution i zamówić ją online. Druga alternatywa, którą możesz chcieć rozważyć, jest najlepiej stosowana, gdy jesteś u kresu wytrzymałości i musisz mieć ulgę już teraz. Następnie można udać się do pogotowia ratunkowego lub ortopedycznego chirurga i poprosić o zastrzyk sterydowy. Zastrzyki sterydowe działają dla około 50% ludzi i dają natychmiastową ulgę, kiedy działają. Ulga nie jest trwała i objawy cieśni nadgarstka wracają w ciągu 2 do 3 miesięcy. Podręczniki medyczne sugerują, że nie należy wykonywać więcej niż 2 zastrzyków sterydowych do jednego stawu w ciągu całego życia. Wynika to z możliwości pogorszenia stanu stawów w dłuższym okresie czasu. Trzecia alternatywa dla operacji, którą należy rozważyć, to noszenie sztywnych szelek na rękę, znanych również jako szyny na nadgarstek. Te szelki mogą być zakupione w każdej drogerii lub aptece. Te unieruchamiające szelki lub szyny złagodzić dyskomfort związany z ruchem i może być pomocne przez kilka tygodni do miesiąca, aż można zatrudnić lepszą strategię. Istnieje kilka problemów związanych z tym podejściem. Unieruchomienie ręki i nadgarstka prowadzi do zaniku mięśni i często dochodzi do dalszych obrażeń tkanki miękkiej wokół kanału nadgarstka z powodu ciągłego nacisku sztywnego materiału na tkankę miękką ręki. Ludzie uważają, że te sztywne szelki na rękę lub szyny na nadgarstek są denerwujące, ponieważ są ograniczające i nieco niewygodne. Na dłuższą metę te sztywne szelki pogarszają stan kanału nadgarstka, jeśli są noszone stale. Są one najlepiej zatrudnione tylko w dwóch sytuacjach. Jedna sytuacja jest wtedy, gdy podnosisz ciężkie przedmioty rutynowo w pewnym momencie dnia. Sztywna szyna może chronić twoją rękę i nadgarstek przed stresem związanym z powtarzającym się podnoszeniem. W tym przypadku sztywna szyna nie powinna być noszona dłużej niż dwie godziny dziennie. Drugą sytuacją, w której sztywny aparat może być pomocny, jest sytuacja, w której zwijasz ręce w nocy podczas snu i nie możesz się przekwalifikować, aby spać w innej pozycji, sztywna szyna może być noszona luźno, aby zapobiec zginaniu nadgarstka pod kątem prostym. Kiedy nadgarstek jest zgięty pod kątem prostym, tunel nadgarstka jest zwężony o około połowę, co powoduje większy nacisk na nerw pośrodkowy. Lekarze utrzymują, że lepiej jest znaleźć sposób, aby za pomocą poduszek zmienić swoją postawę podczas snu i uniknąć zginania nadgarstków, niż uzależnić się od sztywnych szelek. Jeśli nie możesz przestać zginać nadgarstków pod kątem prostym podczas snu, możesz nosić urządzenie do rozciągania Carpal Solution Therapy pod sztywnymi szelkami, jeśli musisz przez sześć tygodni protokołu. Ważne jest, aby podczas terapii nosić sztywną ortezę luźno – na tyle ciasno, aby nie dopuścić do wykrzywiania rąk. W przeciwnym razie zniweluje to działanie rozciągające terapii Carpal Solution Therapy. Na dłuższą metę te sztywne szelki prowadzą do zaniku mięśni i pogarszają stan Carpal Tunnel, jeśli są używane dłużej niż kilka godzin dziennie. Najlepiej jest ich unikać w przypadku podejścia długoterminowego. Czwarte podejście to rozciąganie palców i dłoni w ciągu dnia lub masaż wykonywany przez terapeutów ręki lub masażystę ręki. Rozciąganie w ciągu dnia, ćwiczenia na cieśń nadgarstka w ciągu dnia i masaż dłoni mogą być bardzo pomocne, jeśli masz czas na rozciąganie przez pół godziny do 45 minut dwa lub trzy razy dziennie. Rozciąganie w ciągu dnia jest komplementarne z terapią Carpal Solution. Te dwa podejścia wzmacniają się wzajemnie i mogą być stosowane razem. Oba pomagają przywrócić krążenie krwi i elastyczność tkanek miękkich ręki oraz rozproszyć płyn limfatyczny, który pomaga złagodzić nacisk na nerw pośrodkowy. Większość pacjentów twierdzi, że noszenie urządzenia do rozciągania nadgarstka podczas snu jest o wiele wygodniejsze niż szukanie dodatkowej godziny lub dwóch dziennie na rozciąganie dłoni i nadgarstka lub masaż. Terapia Carpal Solution jest skuteczna, ponieważ stosuje spójną terapię rozciągającą przez 8 godzin podczas snu. Nie ma innego sposobu na powielenie tej spójnej, delikatnej terapii rozciągającej podczas snu z terapią rozciągającą w ciągu dnia, masażem lub ćwiczeniami na tunel nadgarstka. Kliknij na strzałkę na obrazku poniżej, aby obejrzeć filmik z Diane, pianistką i dyrektorem muzycznym w Los Angles w Kalifornii, która opowiedziała swoją historię o wypróbowywaniu różnych alternatyw dla tunelu nadgarstka, aby spróbować i uratować swoją karierę muzyczną. W końcu znalazła tę, która zadziałała! Spodoba Ci się historia Diane. Jest to najbardziej popularny film na naszej stronie. .

Operacja cieśni nadgarstka jest leczeniem z wyboru, zwłaszcza w przypadkach w stopniu ciężkim. Odbarczenie nerwu pośrodkowego metodą otwartą czy endoskopowo są zabiegami niosącymi statystycznie małe ryzyko powikłań (do 3% przypadków). Zabieg trwa zwykle 20 – 40 minut. Może być przeprowadzony w znieczuleniu miejscowym jak i Alternatywne leczenie zespołu cieśni nadgarstkaadmin - 9 sierpnia, 2021 Protokół stymulacji komórkami macierzystymi Buscha™Co to jest zespół cieśni nadgarstka?Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka?Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka obejmują:Rozważasz operację cieśni nadgarstka?Alternatywa operacji cieśni nadgarstka w Fort Wayne Protokół stymulacji komórkami macierzystymi Buscha™ Fort Wayne chiropraktyk Dr. Richard Busch III z Centrum Bólu Busch Chiropractic jest wysoko ceniony i znany w kraju za jego wolne od leków, niechirurgiczne podejście do leczenia pacjentów. Głównym celem Dr. Buscha jest przywrócenie pacjentów do normalnego i produktywnego życia bez operacji i leków przeciwbólowych. Oprócz opracowania Protokołu DRS™ na ból pleców i szyi oraz Protokołu Neuropatii Buscha™ na objawy neuropatii, takie jak bolesne odczucia, drętwienie i mrowienie rąk i stóp, dr Busch opracował protokół leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Pacjenci cierpiący z powodu bólu dłoni i nadgarstka mogą być leczeni za pomocą Protokołu Stymulacji Komórkami Macierzystymi Buscha™, jako skuteczna i nieinwazyjna alternatywa dla operacji cieśni nadgarstka. Jeśli zespół cieśni nadgarstka nie jest leczony, utrata czucia, utrata funkcji i zanik mięśni mogą stać się trwałe. Co to jest zespół cieśni nadgarstka? Miliony Amerykanów cierpią na zespół cieśni nadgarstka. Jest to schorzenie, które wpływa na rękę, nadgarstek i przedramię. Tunel jest wąskim kanałem u podstawy dłoni, który jest określony przez kości (nadgarstka) i leżące nad nimi więzadło poprzeczne nadgarstka. Przez tunel przechodzą ścięgna zginaczy palców i kciuka oraz nerw pośrodkowy. Nerw pośrodkowy zapewnia czucie w kciuku, palcu wskazującym i długim oraz w części palca serdecznego. Zapewnia on również siłę mięśniom u podstawy kciuka. Zespół cieśni nadgarstka jest zbiorem objawów wynikających z ucisku lub interferencji nerwu pośrodkowego. Jakie są objawy zespołu cieśni nadgarstka? Objawy zespołu cieśni nadgarstka mogą zaczynać się od drętwienia i mrowienia w nocy, często budząc pacjenta z głębokiego snu. Ból w palcach i kciuku, palec wskazujący i kciuk mogą być najbardziej bolesne. Pacjent budzi się z tymi objawami i potrząsa ręką lub trzyma ją w pozycji dyndającej, aby złagodzić ból. W miarę postępu choroby, objawy stają się bardziej zauważalne i bolesne w ciągu dnia i mogą nasilać się podczas prowadzenia samochodu lub wykonywania czynności tak prostych jak szczotkowanie włosów lub trzymanie filiżanki z kawą. Pacjent może również wkrótce zacząć zauważać osłabienie i może upuszczać przedmioty. Zwlekanie ze strony pacjenta może z czasem spowodować uszkodzenie nerwów. Najczęstsze objawy obejmują: Ból nocny, ból lub drętwienie Mrowienie, mrowienie i ból w dłoni Ból przedramienia, który może przemieszczać się w kierunku barku Uczucie porażenia prądem w palcach lub dłoni Przyczyny zespołu cieśni nadgarstka obejmują: Zapalenie Stany zwyrodnieniowe i artretyczne, przepuklina i zwyrodnienie krążka w kręgosłupie szyjnym Podwichnięcie kręgów w kręgosłupie szyjnym lub nieprawidłowe ustawienie Powtarzalne użycie; powtarzanie tych samych ruchów ręką przez dłuższy okres czasu może powodować obrzęk i stan zapalny, jak również używanie klawiatury Stany medyczne, które mogą powodować pogorszenie stanu to między innymi cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów i choroby tarczycy Łokieć tenisisty Rozważasz operację cieśni nadgarstka? Czy rozważasz operację cieśni nadgarstka? Ważne jest, abyś znał i rozumiał ryzyko, zanim podejmiesz decyzję o operacji. Możliwe powikłania chirurgiczne to: Infekcja Utrzymanie objawów Objawy nawracające Duży uraz i uszkodzenie nerwu Powrót objawów bólu i mrowienia jest możliwy po operacji cieśni nadgarstka. Powracające objawy mogą być spowodowane przez tkankę bliznowatą owijającą się wokół nerwu pośrodkowego. Nerw może również ulec zbliznowaceniu do otaczających go struktur w obrębie kanału nadgarstka. Fragmenty więzadła poprzecznego kanału nadgarstka mogą się ponownie uformować i powodować ucisk na nerw. Tkanka maziowa, która otacza ścięgna może z czasem zgęstnieć powodując dalsze uciskanie nerwu. Wynik operacji rewizyjnej może nie być tak dobry jak pierwotnej operacji. Poważne uszkodzenie nerwu jest nieodwracalnym uszkodzeniem nerwu pośrodkowego, jego gałęzi lub pobliskich nerwów i należy do najpoważniejszych powikłań operacji cieśni nadgarstka. Jeśli dojdzie do uszkodzenia nerwu, może pojawić się ból i trwała utrata czucia i funkcji. W Busch Chiropractic Pain Center otrzymasz kompleksowe badanie i ocenę filmu przez Dr. Richarda Buscha. Niezależnie od tego, czy powiedziano Ci, że możesz potrzebować operacji, czy też masz do czynienia z bólem, który wydawał się występować bez powodu, możemy pomóc większości problemów z bólem nadgarstka poprzez leczenie za pomocą protokołu stymulacji komórkami macierzystymi Buscha™. Protokół leczenia wykorzystuje wiele różnych aspektów leczenia: Terapie te obejmują chiropraktykę, terapię falami skupionymi, odżywianie, jak również wiodące nieinwazyjne terapie neurologiczne. Leczenie cieśni nadgarstka za pomocą Protokołu Stymulacji Komórkami Macierzystymi Buscha™ jest niechirurgiczne, bezpieczne i skuteczne. Uzyskaj ulgę od bólu cieśni nadgarstka bez leków lub operacji! Skontaktuj się z Busch Chiropractic Pain Center już dziś, aby dowiedzieć się więcej o naszym niechirurgicznym protokole leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Umów się na wizytę już dziś! . Dodaj komentarz

Jeśli takie objawy pojawiają się każdego dnia, to możemy mieć do czynienia z zespołem cieśni nadgarstka. Objawy tej dolegliwości są często bagatelizowane i zrzucane na karb przemęczenia ręki. Tymczasem nieleczona może doprowadzić do konieczności przeprowadzenia operacji. spis treści. 1. Czym jest zespół cieśni nadgarstka? 2.

Strona główna Filmy medyczne Ortopedia Zespół cieśni nadgarstka… Oceń: Zaloguj się, aby ocenić ten materiał: Inne filmy tego użytkownika Podobne pokaż więcej Jesteś lekarzem, studentem, profesjonalistą? Zobacz pełną profesjonalną wersję. Otrzymaj bezpłatny dostęp do ponad 25,000+ materiałów szkoleniowych. Dlaczego warto dołączyć do społeczności MEDtube? dostajesz nieograniczony i bezpłatny dostęp do największej biblioteki profesjonalnych filmów, obrazów medycznych w Internecie, dokształcasz się w efektywny i atrakcyjny sposób, zdobywasz punkty edukacyjne, dołączasz do 300,000+ kolegów lekarzy i profesjonalistów z całego świata, bierzesz udział w dyskusjach na tematy medyczne łatwo publikujesz swoje filmy, obrazy i dokumenty, dzielisz się doświadczeniem i zdobywasz uznanie, jesteś informowany o nowatorskich zabiegach, technikach i innowacjach w medycynie. Ograniczenie Dostęp do tego materiału jest ograniczony tylko dla lekarzy. Proszę skorzystać z otwartych sekcji portalu. Oświadczenie Dostęp do treści wymaga potwierdzenia oświadczenia widocznego nie spełniasz wymienionych warunków kliknij przycisk Anuluj. Oswiadczam, że jestem lekarzem, farmaceutą, lub osobą prowadzącą zaopatrzenie w produkty lecznicze Strona korzysta z plików cookies. Więcej na temat plików cookies znajdziesz w polityce prywatności.

Tomasz Kowalczyk. Ból przy neuropatii nerwu pośrodkowego – odpowiada Dr n. med. Anna Błażucka. Odbarczenie nerwu nadgarstka a bolesność – odpowiada Dr n. med. Anna Błażucka. Stan po operacji cieśni kanału nadgarstka – odpowiada Lek. Tomasz Solecki. Obustronny zespół cieśni nadgarstka a zabieg odbarczenia nerwu – odpowiada
Zespół cieśni nadgarstka objawia się początkowo sporadycznym drętwieniem i bólem palców. Potem dolegliwości się nasilają i nocą nie dają spać. Jeśli ortopeda zaleci operację nadgarstka, nie broń się przed nią, bo to najlepszy sposób na wyleczenie zespołu cieśni nadgarstka. Dowiedz się więcej o objawach, leczeniu i rehabilitacji zespołu cieśni nadgarstka. Spis treściCzym jest zespół cieśni nadgarstka?Objawy zespołu cieśni nadgarstka: drętwienie i ból palcówJak powstaje zespół cieśni nadgarstka?Diagnostyka zespołu cieśni nadgarstkaZespół cieśni nadgarstka - leczenie zachowawczeOperacja zespołu cieśni nadgarstka Czym jest zespół cieśni nadgarstka? Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to zaburzenie funkcji nerwu pośrodkowego w następstwie przewlekłego ucisku. W ponad 90 proc. przypadków występuje idiopatyczny zespół cieśni nadgarstka, czyli z niewiadomej przyczyny. Jego rozwojowi sprzyja przeciążenie ręki wykonywaniem powtarzających się czynności. Może to być układanie cegieł, praca przy taśmie w fabryce, wielogodzinne stukanie w klawiaturę komputera, ale także prace domowe, forsowna jazda na rowerze czy gra na instrumencie. W pozostałych kilku procentach powodem choroby mogą być źle wygojone złamania lub zwichnięcia w obrębie nadgarstka, zmiany zwyrodnieniowe, zaburzenia hormonalne. Kobiety chorują trzy razy częściej niż mężczyźni. Dolegliwości dotyczą na ogół ręki dominującej. Objawy zespołu cieśni nadgarstka: drętwienie i ból palców Można podejrzewać zespół cieśni nadgarstka, jeśli ból i drętwienie palców (kciuk, wskazujący, środkowy i część serdecznego) wybudzają ze snu. Na początku pierwszego stadium choroby zdarza się to rzadko. Potem dolegliwości pojawiają się wielokrotnie w ciągu nocy, a ból promieniuje do przedramienia, a nawet barku. W drugim stadium drętwienie i ból występują także w dzień, zwłaszcza w trakcie wysiłku (np. podczas prowadzenia samochodu czy jazdy na rowerze). Towarzyszy temu pogorszenie się sprawności manualnej przy czynnościach wymagających precyzji, takich jak szycie, obieranie warzyw, robienie makijażu. W trzecim stadium zespołu cieśni nadgarstka wcześniejsze objawy się nasilają i pojawiają się zaniki mięśniowe. Niektórym może się jednak wydawać, że choroba ustępuje, ponieważ bolesne drętwienie palców nocą czasami staje się mniej dokuczliwe. Tymczasem jest to sygnał pogłębiania się zmian degeneracyjnych nerwu pośrodkowego. Zobacz też: Ćwiczenia na nadgarstki pomogą zlikwidować ból Jak powstaje zespół cieśni nadgarstka? Kanał nadgarstka to tunel ograniczony od dołu i po bokach przez kości, a od góry przez więzadło poprzeczne nadgarstka. W jego wnętrzu przebiegają dość ciasno "upchane" nerw pośrodkowy i ścięgna mięśni zginaczy palców. W najczęściej spotykanej idiopatycznej postaci ZCN robi się w nim za ciasno wskutek zmian zapalnych - obrzęku i pogrubienia pochewek pokrywających ścięgna oraz przerostu więzadła poprzecznego. Rezultatem jest ucisk na włókna nerwowe (uciśnięty jest nie tyle nerw, ile odżywiające go tętnice). Wskutek niedokrwienia dochodzi do zmian degeneracyjnych. Po ustaniu ucisku wraca prawidłowe ukrwienie i nerw pośrodkowy się regeneruje. Do całkowitego jego zniszczenia dochodzi jedynie w przypadkach zaniedbanych, kiedy chory zbyt późno decyduje się na leczenie. Dlaczego powtarzające się ruchy szkodzą? Uważa się, że nieustanne przesuwanie się ścięgien w kanale nadgarstka drażni więzadło poprzeczne, co powoduje jego przerost. Powtarzający się ruch daje też efekt podrażnienia samych ścięgien, czego następstwem jest ich pogrubienie. W rezultacie przestrzeń w kanale znacząco się zmniejsza i dochodzi do ucisku przebiegających w nim naczyń krwionośnych i samego nerwu. Diagnostyka zespołu cieśni nadgarstka Na ogół wystarczają wywiad i testy kliniczne. Polegają one na sprawdzeniu sprawności manualnej i czucia w palcach. Chory nie zdoła wykonać pewnych czynności, pojawią się dolegliwości przy określonej pozycji ręki, np. przy jej maksymalnym zgięciu w nadgarstku (test Phalena). Będzie też mieć zaburzenia czucia w palcach. Na przykład dotknięcie dwóch igieł znajdujących się w odległości większej niż 5-7 mm zdrowy człowiek zinterpretuje jako dwa ukłucia, a cierpiący na zaawansowane ZCN, nawet gdy igły znajdują się w odległości 1-1,5 cm, poczuje jedno ukłucie. Niekiedy potrzebna jest elektromiografia (EMG), która umożliwia zbadanie szybkości przewodnictwa nerwu, i ultrasonografia uwidaczniająca jego deformacje, pogrubienie więzadła poprzecznego i ścięgien. Zespół cieśni nadgarstka - leczenie zachowawcze Jeśli chory trafi do ortopedy w początkowym stadium choroby, być może wystarczy leczenie nieoperacyjne. Polega ono na krótkotrwałym unieruchamianiu ręki w ortezie w celu zlikwidowania obrzęku i stanu zapalnego ścięgien, przyjmowaniu niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ), fizykoterapii z zastosowaniem jonoforezy, ultradźwięków lub prądów TENS. Niekiedy podaje się do kanału nadgarstka sterydy, które likwidują stan zapalny, ale także niszczą tkanki, w tym przypadku przerośnięte pochewki ścięgien. Operacja zespołu cieśni nadgarstka Gdy nie będzie poprawy lub dolegliwości powrócą, ortopeda zaleci zabieg polegający na zwiększeniu przestrzeni w kanale nadgarstka przez przecięcie więzadła poprzecznego. Co prawda zrasta się ono aż 3 miesiące, ale jest wydłużone i ucisk nie powraca. Operację przeprowadza się metodą otwartą lub endoskopową. W tym pierwszym przypadku cięcie wykonuje się na nasadzie dłoni. Może być dość długie (2-4 cm), gdy istnieje konieczność rozszerzenia zabiegu (np. o usunięcie zapalnej ziarniny), lub krótkie (1-1,5 cm), jeśli tylko przecina się więzadło. W tym drugim przypadku operacja trwa zaledwie kilka minut. Narkoza w obu przypadkach jest niepotrzebna. Stosuje się znieczulenie miejscowe lub narkozę - usypia pacjenta na kilka minut (zastrzyk dożylny). Lepiej nie odwlekać operacji, bo może dojść do nieodwracalnego uszkodzenia nerwu pośrodkowego i utraty czucia w dłoni. Jedynie kilka minut trwa także operacja wykonana mniej inwazyjną metodą endoskopową (przez małe nacięcie wprowadza się minikamerę połączoną z nożem). Rekonwalescencja po tym zabiegu jest krótsza, ponieważ cięcie wykonuje się na spodniej części nadgarstka, co wiąże się z mniejszym uszkodzeniem tkanek. Rana szybciej się goi, blizna jest mniej bolesna, a proste, lekkie czynności, takie jak jedzenie, ubieranie, można wykonywać już następnego dnia po zabiegu. Rehabilitacja po przecięciu więzadła nie jest potrzebna. Czas powrotu do pracy zależy od zastosowanej metody i wykonywanego zawodu. Wynosi od 4 tygodni dla pracy biurowej do ponad 2 miesięcy przy ciężkiej pracy fizycznej. W zasadzie już po miesiącu samemu można decydować, które czynności są zabronione. Jeśli pojawia się ból, na jakiś czas trzeba jeszcze z nich zrezygnować. miesięcznik "Zdrowie" To największy nerw odpowiadający za unerwienie mięśni zginaczy kończyny górnej. Typowo otrzymuje włókna nerwowe z korzeni rdzeniowych C6, C7, C8 i Th1 (z pominięciem C5). 2. Gałęzie nerwu pośrodkowego. Prawie wszystkie gałęzie nerwu pośrodkowego odchodzą od głównej części na przedramieniu oraz w okolicy ręki. To: jestem 3 mies po zabiegu ciesni nadgarstka reba boli i puchnie ,wynik mr ;nerw posrodkowy obrzekniety, krotkoodcinkowo ucisniety przez sciegno miesnia dłonowego płynu przy sciegnie miesnia zginacza długirgo kciuka ,i co dalej czy jest konieczna operacjia prosze o szybka odpowiedzi , KOBIETA, 44 LAT ponad rok temu Neurologia Ortopedia Zespół cieśni nadgarstka Mięśnie Możliwości leczenia dzieci autystycznych Autyzm to dziecięce zaburzenie rozwojowe. Częściej występuje u chłopców niż u dziewczynek. Sprawdź, co jeszcze warto wiedzieć na temat autyzmu. Obejrzyj film i dowiedz się, jakie są możliwości leczenia dzieci autystycznych. Lek. Katarzyna Szymczak 79 poziom zaufania Wynik wskazuje że ucisk nadal istnieje,wskazany ponowny zabieg. Pozdrawiam 0 redakcja abczdrowie Odpowiedź udzielona automatycznie Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Ból kciuka po zabiegu cieśni nadgarstka – odpowiada Lek. Jacek Ławnicki Co oznacza drętwienie palców u 31-latki? – odpowiada Dr n. med. Magdalena Nowaczewska Skoki mięśni po zabiegu cieśni nadgarstka – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska O czym świadczy opuchlizna w okolicy blizny? – odpowiada Dr n. med. Maria Magdalena Wysocka-Bąkowska Drętwienie palców po zabiegu ZCN – odpowiada Dr n. med. Anna Błażucka Zespół cieśni nadgarstka i ból po zabiegu – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Co znaczy bardzo słabe czucie po operacji cieśni? – odpowiada Mgr Paweł Czarnocki Co znaczy mocne drętwienie po zabiegu cieśni nadgarstka? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Jak długo można pozostać na zwolnieniu po zabiegu cieśni nadgarstka? – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk Piekący ból 10 miesięcy po zabiegu cieśni nadgarstka – odpowiada Dr n. med. Mariusz Pytlasiński artykuły Mrowienie w palcach w nocy: to może być zespół cieśni nadgarstka Zespół cieśni nadgarstka to wbrew pozorom problem Odbarczenie nerwu - wskazania, opis zabiegu, badania, zalecenia Odbarczenie nerwu jest często koniecznością w zesp Ganglion - przyczyny, objawy i leczenie Ganglion, czyli torbiel galaretowata, to zmiana po kcU2te.
  • bzc8naml7s.pages.dev/376
  • bzc8naml7s.pages.dev/255
  • bzc8naml7s.pages.dev/372
  • bzc8naml7s.pages.dev/323
  • bzc8naml7s.pages.dev/166
  • bzc8naml7s.pages.dev/131
  • bzc8naml7s.pages.dev/263
  • bzc8naml7s.pages.dev/90
  • bzc8naml7s.pages.dev/67

    • operacja cieśni nadgarstka film